Informacje o Abu Simbel.
Świątynie znane jako Wielka Świątynia Ramzesa II i Mniejsza Świątynia Nefertari, wzniesiono w okresie panowania Ramzesa II. Jak mówią podania, faraon pragnął na wieki upamiętnić czasy rządów swoich i królowej Nefertari. Zwycięstwo w bitwie pod Kack było doskonałą okazją do postawienia kompleksu świątyń. Uważa się, że prace związane z budową wielkiej świątyni zaczęły się w połowie 1200 roku p.n.e. i trwały ok. 20 lat. Budowa mniejszej świątyni została rozpoczęta nieco później.
Ramzes II, zwany Wielkim to najbardziej znany Faraon Nowego Państwa. Panował na ziemiach Egiptu około 60 lat, zmarł w wieku 92 lat jedynie tylko Pepi II panował dłużej od niego. Wykazał się on zdolnościami znakomitego stratega wojennego i wielkiego budowniczego. Po śmierci ojca Setnego I objął władzą i przeniósł stolice państwa z Teb do Pi Ramzes miasta któremu nadano imię na jego cześć. W ten sposób na zawsze kojarzyć się miało ono z jego osobą. Faraon słynął też z wygranej bitwy pod Kadesz, gdzie wojska egipskie zmierzyły się z hetyckimi. Po ciężkich walkach obaj władcy zawarli traktat pokojowy, którego warunki zostały wyryte na ścianach w świątyniach w Karnaku i Ramesseum.
Ten wielki Faraon rozszerzył swoją władze na południe do Nubii, gdzie wzniósł siedem świątyń. Na ścianie urwiska wykuto jedną z nich, najpiękniejszą na terenach południowego Egiptu świątynię. Wejścia do większej świątyni bronią cztery olbrzymie posągi przedstawiające Ramzesa II, na których można wyraźnie dostrzec, że nosi on podwójną koronę Górnego i Dolnego Egiptu. Są to postacie o wysokości 20 m, które z wielką dbałością zostały wyrzeźbione w ścianie, przy której pierwotnie stały. Niestety jeden z nich jest mocno zniszczony (stracił głowę w wyniku trzęsienia ziemi), ale nie odejmuje im to wspaniałości. Nietypowo wdrążona w skałę świątynia powstała ku czci Wielkiego Faraona. Uważam, że słowa Christiana Jacq (francuskiego egiptologa) doskonale opisują monumentalny obraz świątyni, „Głowy posągów przystrojone są w Podwójne Korony z ureusami nad czołem, a oblicza ich zdobią przyprawione sztuczne brody. Od tych usadowionych na tronie gigantów wprost bije moc i siła Majestatu Egiptu. Pod sandałami posągów przedstawieni są wrogowie faraona, pokonani i zdeptani przez niego na zawsze”. Między posągami znajduje się relief przedstawiający Re Horachte trzymającego w reku Maat i berło was, a po obu jego stronach stoją postacie faraona podające mu Maat. Przedstawienie w ten sposób Boga Re Horachte to rebus ukazujący tronowe imię Ramzesa II User – Maat – Re, więc faraon czci samego siebie. W jej wnętrzu znajduję się sala hipostylowa, kolumny i posągi Ramzesa w pozycji Ozyryckiej. Ściany opisują wydarzenia z kampanii wojennych. Miedzy stopami siedzącego władcy możemy dostrzec posągi Nefertari jego ukochanej żony, której świątynia jest usytuowana nie opodal. W skład kompleksu wchodzą także inne posągi poświęcone synom i córkom Ramzesa. Świątynia w Abu Simbel zawiera piękne dekoracje ścienne przedstawiające króla jak doskonałego wojownika i przywódcę przed którym drżą inne narody - wewnątrz kompleksu mieszczą się malunki scen bitewnych upamiętniające zwycięską walkę Ramzesa II w bitwie pod Kadesz. W sanktuarium król nakazał uwiecznić się pomiędzy posągami bogów, którym świątynia jest poświęcona. Dzięki odpowiedniej lokalizacji na wschodnio-zachodnim zboczu słońce wpadające wczesnym rankiem wspaniale oświetla posągi. Szczególnie widać to w dwa dni w roku: 22 lutego i 22 października, kiedy słońce wpadające do świątyni oświetla ogromnym blaskiem sanktuarium z wyrzeźbionymi czterema posągami: Amona Re, Ramzesa II, Re – Horachte i Ptaha. Świątynia składała się z 14 sal. Niestety po upadku imperium faraonów świątynia zniknęła pod piaskami pustyni. Dopiero po 2000 lat Giovanni Battista Belzoniea odnalazł świątynie.
Gdy powstała tama Asuańska poziom w Jeziorze Nasera gwałtownie się podniósł zagrażając świątyni Ramzesa II w Abu Simbel, wtedy rząd Egiptu wraz z UNESCO zdecydował się zapobiec jej zniszczeniu. Została ona pocięta na 1050 bloków o wadze 30 tono i przeniesiona 65 metrów wyżej by uratować ją przed zatopieniem. Międzynarodowej komisji która zajmowała się ratowaniem Abu Simbel przewodniczył polski archeolog prof. Kazimierz Michałowski. Od 1979 r. świątynia znajduje się na Światowej Liście Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
Nie opodal świątyni Ramzesa Wielkiego w Abu Simbel, wybudował on ku czci swojej ukochanej żony drugą świątynię. Mniejsza świątynia Nefertari, czasem zwana Świątynią Hathor położona jest w odległości ok. 50 metrów. Mieszczące się w niej posągi Nefertari przedstawionej jako bogini Hathor były tych samych rozmiarów co posągi Ramzesa, a między nimi posągi dzieci. ”Sześc kolosalnych stojących posągów dosłownie wychodzi ze zbocza góry, tworząc wspaniałą, robiącą ogromne wrażenie fasadę” W starożytnych czasach było to dla niej szczególne wyróżnienie. Mimo, że faraon posiadał wiele żon to tę obdarzył największym uczuciem i pełniła ona rolę Wielkiej Małżonki Królewskiej. Pełniła wiele ważnych funkcji w państwie a na większości reliefów można ją zauważyć tuż koło męża. Świątynia Nefertari w Abu Simbel była poświęcona bogini Hathor. W jej wnętrzu możemy zobaczyć piękne malowidła ścienne z udziałem Nefertari i jej małżonka podczas składania ofiar. Na malowidłach występuje ona jako równa Ramzesowi II - jest to unikalne przedstawienie; tradycyjnie w starożytnym Egipcie, na posągach przedstawiających faraona i jego małżonkę, postać królowej prezentowano jako niższą. Te piękne i monumentalne świątynie na piaskach południowego Egiptu były wybudowane na chwałę najpotężniejszego króla i jego małżonki.
W czasach, kiedy świątynie powinny się cieszyć swoja świetnością, praktycznie całkowicie odeszły w zapomnienie. Kolejne dynastie panujące w tym regionie oraz najazdy obcych wojsk pozostawiły wyraźne ślady w Egipcie. Przez wieki wiatry wiejące z pustyni nanosiły piasek, aż w końcu całkowicie zakryły świątynie. W roku 1813 zostały odnalezione pod ogromnymi warstwami piachu przez szwajcarskiego podróżnika Johanna Ludwiga Burckhardta. Dostrzegł on wystający czubek świątyni i zaczął żmudną pracę wydobywania ich spod nawału piasku. Współcześnie są one jedną z głównych atrakcji turystycznych w Egipcie i są powszechnie uważane za najwspanialsze kiedykolwiek zbudowane świątynie. Każdego dnia z Asuanu przyjeżdżają tu autokary zapełnione turystami, by uhonorować dzieło Ramzesa II.
Komentarze